Voor de lyriek van deze edele songsmid zijn er niet genoeg woorden: van impressionistisch tot modernistisch, van poëtisch tot romantisch, van hypnotiserend tot mystificerend.

Een stroom van (onder)bewustzijn is het alleszins in deze achtdelige songcyclus. ‘Astral Weeks’ opent pront met een syntactisch verband van literair niveau:

If I ventured in the slipstream
Between the viaducts of your dream
Where immobile steel rims crack
And the ditch in the back roads stop
Could you find me?

‘Beside You’ leest als een schietexperiment van blindelingse beelden, ‘Sweet Thing’ is een pastorale wandelgang voor een stel champagneogen, ‘Ballerina’ voert een dromerige operaflash op, ‘Young Lovers Do’ is kust-mijn-jazz-voor-jongvolwassenen, ‘Slim Slow Slider’ eindigt abrupt met zelfdestructieve woorden.

En dan zijn er nóg twee schilderachtige meesterstukken van blue-eyed Belfast-bodem: ‘Cyprus Avenue’ en ‘Madame George’, een mysterieuze karakterstudie van bijna 10 minuten waarin alles zich afspeelt in een bezielde twilightzone. Twee (on)zinnige excerpten getuigen:

Down on Cyprus Avenue
With a childlike vision leaping into view
Clicking, clacking of the high heeled shoe
Ford and Fitzroy, Madame George
Marching with the soldier boy behind
He's much older now with hat on drinking wine
And that smell of sweet perfume comes drifting through
The cool night air like Shalimar

Sitting on a sofa playing games of chance
With your folded arms and history books
You glance into the eyes of Madame George
And you think you found the bag
You're getting weaker and your knees begin to sag
In a corner playing dominoes in drag
The one and only Madame George

Extrapolatie?

Van The Man speelt een grillig behendigheidsspel van associëren en dissociëren, maar dan wel van een peil als van de goden op de Olympus.